zondag 20 februari 2011

Burnout i am out of space

De leraar zette zich schrap.
Als hij naar de gezichten voor zich keek, zag hij niets dat hem bekend voorkwam.
Ze naderden het einde van het jaar.

Het was heet in de klas, alle ramen waren open.
Het werd tijd om er mee op te houden.
Hoe had hij ooit kunnen  denken dat hij geroepen was.

Niets maar dan ook niets verbond hem met de inhoud in dit klaslokaal.
De houten stoelen en lessenaars. De boeken en mappen. Het groene krijtbord en de aanwijsstok.
De jongens en meisjes van klas 1F. Puisterige gezichten, pafferig en ongeinteresseerd.

Dat was wat hij zag.
De namenlijst lag nog altijd binnen handbereik.
Zijn laatste functioneringsgesprek was verbijsterend genoeg goed verlopen.

Men was tevreden over hem, hij was één van de beste krachten.
Met open mond had hij hier naar geluisterd en inwendig zijn hoofd geschud.

Hoe was het mogelijk dat men het niet zag.
Het was waar dat zijn leerlingen goed scoorden. Maar had dat iets te maken met kwalitatief goed onderwijs?
Nee...het was een trucje wat hij toepaste en dat hij overdroeg. Zijn leerlingen leerden boven alles efficiency.
Maar zouden ze zich hem ooit herinneren?
Dat betwijfelde hij.

Voor zover hij wist had hij met niemand van hen ooit een persoonlijk gesprek gevoerd.
Het mentorschap was hem gelukkig altijd bespaard gebleven.
Terwijl hij zijn agenda en boeken in de tas deed, schraapte hij luid zijn keel.
Jongens...de rest van het jaar, zoeken jullie het maar uit. Ik ga naar huis.














copyright by assyke,
22 okt. 2010

Geen opmerkingen:

Een reactie posten