zondag 20 februari 2011

doen alsof

De mensen van de slaapkamer ken ik van horen zeggen.
Ze zijn niet thuis.
Mijn zwarte bergschoenen stappen hakkelend en beschroomd over de drempel.
Ik maak daar een opmerking over tegen de makelaar en hij moet lachen.
Zo groen als hij nog is, zelfs hij is al gehard in dit soort privacygevoelige zaken.
Mijn man heeft ook nergens last van en zijn geoefend oog zwerft dan ook lustig van detail naar detail.
Aan alles merk ik dat het huis hem bevalt.
Als hij zijn mond echter open doet, uit hij enkel kritiek. Het huis is veel te klein.
Nou, nou...relativeer ik, dit zijn hollandse afmetingen...
Hij kijkt me aan. Ik weet dat hij mij de mond probeert te snoeren.
Toch kan ik het niet laten mijn goedkeuring te laten blijken over onderhoud, inrichting en grootte.

Er valt wat voor te zeggen om zelf ook een makelaar in te schakelen. Het vraagt van een argeloze koper nogal wat acteertalent om een gunstige prijs te bedwingen.
Thuis leer je niet te liegen en op straat moet je.



Een kleine poging om net te doen alsof het vkblog niet op de schop gaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten