G*dverdomme!

Ik mag niet vloeken.
Sinds een jaar of vijf.
Mijn godverdomme is reeds lang verdampt. Heel af en toe bruist er nog een klein belletje
uit de droge plas.
Mijn shit is verworden tot Chips met Broccoli Nog Aan Toe.

Rest mij het bloggen om de aggressie uit mijn lijf te vloeken door middel van gesublimeerde woorden.
Kan dat? Kun je agressie sublimeren?
Ja, dat kan. Daarom zijn er ook zoveel blogs.

Maar goed, genoeg geluld.
Het spijt me k.reintje, maar nu ga ik eens hartgrondig vloeken.

Godverdomme nog aan toe!


http://www.livescience.com/health/090712-swearing-pain.html
☻↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓☻☻↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓☻↓↓↓↓☻↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓☻↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓☻☻↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓☻


 
Want wat is er aan de hand?
Jullie weten vast nog wel dat ik verhaald heb van onze wilde plannen. Met de auto de middellandse zee over te steken?
Oké...
Mijn voorwaarde was dat we dat niet in onze uppie zouden doen, maar samen met vrienden. Gelukkig hoefden we niet lang te zoeken om mensen te vinden die gelijktijdig vakantieplannen in die richting hadden. Het leek hun leuk als we meegingen, maar ook zij hadden een voorwaarde: ze wilden beslist op die en die datum afreizen.
Deze mensen hadden ook nog al eens ervaring en wisten de route, de dingen die je niet moest doen, de plekjes waar je goed en goedkoop kon overnachten etc..
Mooi...
Resten nog twee problemen die om een oplossing vroegen. Toestemming vragen aan de directeur van Faf zijn school of hij twee dagen eerder vakantie mocht.
Dat heb ik inmiddels gister met knikkende knieen gedaan en ja hoor...geen enkel probleem. De school had al voorzien in deze verzoeken en daarom hadden de kleuters op vrijdag al vrij. Wat hem betrof vroeg ik dus alleen om de donderdag vrij te krijgen.
Aangezien Faf nog altijd jongste kleuter is, was dat niet iets waar hij lang over na hoefde te denken.

Lief kwam gister thuis van zijn werk en ik vertelde dan ook triomfantelijk dat ook de toestemming van school officieel binnen is.
Dus...we konden pakken!!!

Dat lief helemaal niet blij keek deden aanvankelijk de alarmbellen niet rinkelen, bezig als ik was met het opwarmen van de warme maaltijd.
Maar toen kwam het hoge woord er dus uit.
Drie weken terug had hij aan zijn chef gevraagd, middels een officieel formulier, of hij twee van zijn snipperdagen kon opnemen vlak voor de vakantie.
De chef had gezegd, dat er nog een project was die beslist af moest. Lief, harde werker als hij toch al is, wuifde dat weg, dat project was lang voor die tijd klaar.
Nou, dan was het goed.
Dat ene project is twee weken terug reeds afgerond. Toen kwam de chef met nog een nieuw project. Ook die moest af. Aan dat project heeft lief in de brandende hitte inmiddels heel wat zweetdruppels gewijd en het is af.
Wel vond hij het vreemd, dat de oorspronkelijke afspraak blijkbaar eenzijdig was aangepast.
Inmiddels zijn ze bezig met de derde project.
En gister vroeg hij aan zijn chef hoe het nou zat met zijn snipperdagen...

Nou zei de chef...ze hadden het veel te druk. Naar die twee extra dage kon hij fluiten.
Einde discussie. 
Dat daarmee onze vakantieplannen in het water vallen interesseerde hem geen zier.



Godverdomme nog aan toe!