zondag 20 februari 2011

Groeien naar het licht

Mag je wel verder bloggen, als je nauwelijks meer functioneert als gastvrouw op je eigen blog?
Ik doe het toch. Blijkbaar heb je voor het plaatsen van een berichtje andere capaciteiten nodig, dan bijvoorbeeld voor het schenken van koffie, thee en een vriendelijk antwoord.
Dat ik nu even niet zo sociaal ben ingesteld mag geen reden zijn om niet te mogen rondlopen in mijn eigen blogruimte.

Bij deze dan.

Ik jubel altijd dat nederland zo geweldig is vanwege zijn vier duidelijk te onderscheiden seizoenen.

Het wordt toch eens tijd dat ik bijhoud wanneer dat gejubeleigenlijk plaatsvindt.
Ben ik namelijk werkelijk zo blij met het cyclische griepseizoen? Cyclisch, niet enkel vanwege de kalender, maar ook vanwege zijn aard in een gezin. De cirkel is na een maand altijd weer prachtig rond. We beginnen bij patient A, verzorgen en vertroetelen die en eindigen bij patient D.

Patient D, is meestal degene die onvertroeteld zijn week begint en afsluit. Wat wil je, de rest van de patienten mogen dan wel aan de beterende hand zijn, maar met de blauwzwarte kringen onder hun ogen, zijn dat nou niet bepaald de meest ideale verplegers die je je zou kunnen wensen.
En o ja, de cyclus is drieledig. Zodra patient D zich mag scharen onder de vale, blauwogigen, maar reeds herstelden, begint het allemaal weer overnieuw.

En waar is dat allemaal goed voor?
Kom je bij de huisarts en toon je hem de grauwe bonestaakjes, zegt de huisarts doodleuk dat het goed is voor het afweermechanisme. Zo wordt een mens weerbaar gemaakt.
O...dus al dat gehoest, overgeven, niet eten, drastisch afvallen, schoolverzuim...is in ons aller voordeel?


Zie je nou wel dat nederland een geweldig land is?
Laten we met zijn allen hopen op heftige najaarsstormen, gure regens en zware bewolking!
Want daar worden we lekker groot en sterk van.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten