Er zou vandaag heel misschien iemand bij Fafa komen spelen.
Het zag er echter naar uit, dat het eerder niet door zou gaan dan wel.
Het klasgenootje vindt het nog al spannend en griezelig om bij een ander kindje thuis te spelen. Daarom heeft Fafa alle keren dan ook bij haar gespeeld.
Probleem intelligent opgelost.
Hoe ze het nu bekokstoofd hadden, dat de rollen dit keer omgedraaid zouden worden, weet ik niet. Of misschien was het meisje er gewoon aan toe.
Ik had vandaag één van mijn trage dagen, traplopen kostte moeite en op de bank zitten en spelletjes doen met Sasa was al meer dan ik kon opbrengen.
Mijn moeder zou Fafa ophalen van school en heel misschien dus het klasgenootje meenemen.
Moe of niet moe, ik vind het altijd een feest als er kindjes komen spelen. Ik weet hoe belangrijk het voor mijn zoon is en ik zeg dan ook zelden nee.
Dan zie ik een overbekende mercedes de straat indraaien en mijn hart staat even stil. Oeps...
ik kijk om me heen, ja hoor, wat ik al had gedacht, de keuken is een bende, de trap is al een paar dagen niet gezogen en ook in de gang is Sas lekker te keer gegaan met herfstblaadjes.
Kortom het ziet er niet uit. Het ziet er zo erg niet uit, dat ik zelfs niet aan kan komen met de slappe woorden : let alsjeblieft niet op de rommel!
Ze bellen aan, mijn moeder en haar gevolg. De vader van het meisje verexcuseert zich. Zijn dochter wilde alleen komen spelen, als hij mee kwam. Of dat geen probleem was.
Nee, hoor geen probleem. Ik had het al eerder meegemaakt dat in het begin de ouder mee moest.
Maar een stralend welkom kreeg de arme man niet, omdat ik me plotseling wel heel erg bewust werd van de rotzooi.
Toen de man een half uur later wegging...troostte ik me met de gedachte dat het tenslotte maar een man was.
En was het niet zo dat mannen hun ogen in hun zakken hadden als het om interieurzaken ging?
Daar gaan we voor mijn gemoedsrust dan maar gemakshalve van uit...
copyright by assyke,
7 okt. 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten