Kabang!
Die van buiten zal ik niet snel kopen.
Want die van binnen is vrij verkrijgbaar.
Het hele jaar knalt en sist het in mijn eigen kop.
Zo ook gisteravond en het was nog lang niet twaalf uur.
De laatste tijd leek het evenwel rustiger.
Schijn bedriegt.
Zoals je ook een slapend rotje op de stoep nooit wakker moet maken.
Zo is het raadzaam ook in het dagelijks bestaan bij de les te blijven.
Achteraf had ik te weinig geslikt. Verbazingwekkend wat voor een gevolgen dat dan toch elke keer weer heeft.
Speelt de vrije wil dan helemaal niet mee? Of is die wil in mijn geval niet sterk genoeg?
Vreemder nog dan de vuurwerkfabriek die ik ben, is de houding van mijn levensgezel. Al zegt hij van niet, hij houdt zo nu en dan best van een flinke knalpartij. Zijn ogen schitteren. Verliefde golven overspoelen hem.
En zodra de as is neergedaald zie ik ook wat ik heb gemist.
De droomlief die hij was.
Hij is voor even terug.
Opgeroepen door oude geesten in mijn brein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten