Gaat het echt gebeuren?
Komt hoogmoed niet voor de val?
Hoe moet dat als onwetendheid je vaste metgezel is en enthousiasme je enige drijfveer?
Twee weken terug waren we begonnen met onze huizenjacht. Er stonden
aantrekkelijke vrijstaande woninkjes, type boerderij, op funda.nl.
Het was een bouwproject en lag praktisch bijna aan het water. Vrij onder naam, een project bovendien van de gemeente om laagdrempelige paradijsjes mogelijk te maken voor jan en fatima met de pet.
Dus de slordige 165.000 euro's, daarvan begrepen we dus echt dat het om de woning zelf ging.
Wij mailen voor een bezichtiging. Tsjonge wat duurt het dan lang voor je eindelijk antwoord krijgt. Niets. Wel een telefoontje uiteindelijk van de makelaar.
Met zijn volkse tongval vroeg hij me of wij een budget hadden van een half miljoen?
Pardon, vroeg ik, bleek worden, op de site ging het om geheel andere woningen.
Ik noemde de betreffende huisnummers. Die bleken al weggeven te zijn. En bovendien, mevrouw, waren het bouwkavels en geen bestaande woningen. De foto's waren een indicatie van hoe de woning er uiteindelijk uit zou gaan zien. En de vraagprijs was de prijs van de bouwgrond.
Ik stond werkelijk paf. Had ik die site dan zo slecht begrepen? Of was er hier enige misleiding of slechte voorlichting in het spel.
Hij vroeg me wat ons budget was. De toon klonk me niet al te aangenaam in de oren en ik mompelde tussen de 2 en 3 ton. Tsja, al kon ik de man niet zien. Wie dacht hij wel dat hij was? Ik probeerde snel een eind aan het gesprek te maken.
Toen ik de telefoon neerlegde, verdween ras mijn bleekheid en voelde ik me klein worden van schaamrood.
Ik had gelogen om geen gezichtsverlies te lijden. Dat viel me vies van me tegen.
Wat kon mij de goedkope minachting van een makelaar schelen?
Nu wijsheid vandaag ook een stukje met ons meeliep, beperken we ons nu slechts tot huizen die je met eigen ogen kunt zien. Zo zijn we vanavond een tweetal huizen gaan bekijken.
De eerste stal meteen mijn hart. Was het vanwege de hardhouten donkere vloer?
Of vanwege het bad? Of misschien de extra berging aan de voorkant, die je vanuit de hal kunt bereiken en die zo leuk in te richten zou zijn als speel- en hobbykamer?
Of misschien wel de ligging van het huis aan een soort van hof, waar kinderen heerlijk voor de deur kunnen spelen, omdat er niets rijdt en alles doodloopt?
Of was het toch de sympathieke jonge makelaar met wie het meteen klikte en we hartelijk konden lachen?
Ik was om.
En toen moesten we nog aansluitend naar een ander huis.
Dat is niet goed en dat raad ik iedereen af.
Dat volgende huis was misschien wel beter geschikt voor ons.
Maar mijn hart was nu bevooroordeeld. Lief, de eigenlijke koper, verging het natuurlijk weer net andersom. En hij had misschien nog wel gelijk ook. Met zijn timmermansogen weet hij beter dan ik, wat duurzaam en een goede investering is.
Verder ligt dit huis aan de rand van het dorp, tegen een enorm nieuw park aangebouwd. Een park, die heel leuke voorzieningen voor kinderen heeft.
Was het mijn gestolen hart, was het de veel te gladde praatjes van deze makelaar? Was het misschien de ouwelijke sfeer in het huis. Achtergelaten oubollige vloerbedekkingen boven, die je al meteen in een bepaalde sfeer dompelen?
Maar dit gevecht ga ik verliezen. De eigenaars willen van het huis af. Dus zelfs al is dit huis groter en ligt het op een mooiere locatie, het gaat wellicht voor minder van de hand.
En daar kan geen vrouwenlogica tegenop.
Of wel soms?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten