zondag 20 februari 2011

In te lossen mitsen

In mijn buik was hij mijn zorgenkind.
Dat is hij gebleven.
Tien minutengesprekken op school lopen standaard een uur uit.
De sfeer in ons huis wordt sinds zijn geboorte door hem bepaald.
Als baby huilde hij tot hij paars zag en de aderen dik op zijn voorhoofd stonden.
Met mijn borst had hij drie dagen nadat hij het licht zag zijn eerste strijd. Die strijd duurde tien dagen.
Dat betekent niet dat hij zich gewonnen had gegeven.

Blijkbaar besloot hij dat het slimmer was het strijdtoneel te verplaatsen. Hij ontdekte dat de slaapmomenten zich ook heel goed leenden om oorlog te voeren.
Toen hij één werd sprak men op het consultatie bureau van peuterpuberteit. Niks peuterpuberteit. Mijn kereltje zou naar aller waarschijnlijkheid
zijn hele leven puberen.
Mits ik...

Mits wij...

Hij is nu bijna zes en misschien heel misschien...begin ik te begrijpen wat hij nodig heeft.





http://www.opvoedadvies.nl/odd.htm

Geen opmerkingen:

Een reactie posten