donderdag 17 februari 2011

jeugd gestalkt door oude(r)pijn

Ik sliep en werd wakker van kabaal bij de buren.
Even was ik geirriteerd, egoistisch als je nou eenmaal kan zijn in je slaapbehoefte.
Nu het zo heet en benauwd is blijft er van de normale privacy bitter weinig over.
Ramen, deuren, alles waar een briesje of meer doorheen kan staat immers overal bij iedereen open.
Zo ook bij ons en zo ook bij de buren.

Buurvrouw is een alleenstaande vrouw met twee tienerkinderen. Nu wist ik van gesprekken met haar al wel dat ze zich zorgen maakte om haar jongste.
De puber zit in de brugklas op een grote uit de klauwen gegroeide middelbare school.
Zo groot en onoverzichtelijk is blijkbaar deze scholengemeenschap dat er zelfs een heuse schoolpolitieman rondloopt om de boel een beetje in het gareel te houden.

Alleen al die beschrijving van een middelbare school waar jonge kwetsbare meiden en jongens op zitten in misschien wel de moeilijkste fase van hun leven, is iets waar ik bijvoorbaat al pijn in mijn buik van krijg.
Maar goed...ik zal het eerlijk zeggen...toch is het voor mij een ver van mijn bedshow nu ik mijzelf nog comfortabel in de luierfase bevind.

Tot vannacht toen de wanhoop via voordeur en open ramen mijn hart binnendrong en ik een vrouw hoorde die haar pijn uitschreeuwde tegen haar onbereikbare puberdochter.
Een dochter die het er van neemt zodra moeder haar hielen licht. Een dochter die zich van de potentiele gevolgen van drank niet bewust is.
Een dochter die niet begrijpt waar haar hysterische moeder zich druk over maakt.

En toen was ik klaarwakker.
Is dit mijn voorland?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten