donderdag 17 februari 2011

Moi en haar lastige zoon - deel 2

Ze was weg en hij lag in een hoek van het bedompte winkeltje.
In de duisternis tastte hij naar het bord. Ondanks alles knorde zijn maag en was hij nieuwsgierig wat er in de homp met brood verstopt zat. Hij rook eraan. De geur was goed. Met het brood in zijn hand zocht hij een comfortabeler zithouding tegen de muur en begon te eten.

Het kauwen deed hem goed. Het kauwen deed hem het norse gezicht van de timmermansmeester vergeten. En ook kon hij onder het kauwen de kille stem van zijn moeder bij het afscheid wegmalen. Hij smakte en liet zijn tanden en kaken de vrije hand. Er was niemand die hem kon wijzen op zijn tafelmanieren. Niemand die hem kon beschimpen of negeren. Hij was vrij. En ze konden allemaal naar de pomp lopen, wat hem betrof.

Hoe groot de homp met brood ook was er kwam een moment dat zijn kaken niets meer te doen hadden. Zijn handen waren leeg en nadat hij het bord van zichaf had geschoven en een deken naar zich toe had getrokken, was er niets meer te doen.

Hij was alleen.








copyright assyke
juli 2010

Geen opmerkingen:

Een reactie posten