Ontruimingen in tijden van liefde

Ze kende hem van de zwarte markt.
Wekelijks kwam ze daar voor groente en fruit.
Waarom zou ze naar de Turk gaan, als Beverwijk net zo dichtbij is.
HIj verkocht aubergines, courgettes, koriander en vooral veel paprika.
Ook had hij bakjes met onhollandse kruiden.
Als het te druk was bij zijn kraam schoof ze een kraampje op.
Dat had ze zo met zichzelf afgesproken.
Dit om te voorkomen dat ze echt elke week voor zijn neus zou staan.
Al kon ze bijna met zekerheid zeggen, dat hij haar ook leuk vond, een beetje spanning deed haar zaak alleen maar goed.
De winst van vorige week was zijn naam. Abdulkarim heette hij.
Ze moest nog lachen als ze er aan terug dacht.
Hoe hij zijn naam letter voor letter voor haar uitspelde.
Het was een moeilijke naam, dat gaf hij zelf toe. Daarom mocht ze hem ook wel kortweg Karim noemen.
Nadat ze er thuis in bed eindeloos op geoefend had, kwam ze tot de conclusie dat het wel mee viel.
Ze zou hem geen karim noemen. Hij zou zich vast gestreeld voelen als ze niet de makkelijkste weg koos.
Vandaag zou ze hem weer zien.
Met opzet was  ze extra vroeg. Ze wilde zijn eerste klant zijn, want ze had een kadootje voor hem: vandaag zou ze hem haar naam geven.
Uit de bus stappend verhoogde ze snel haar pas.
Een week was toch wel erg lang. Het werd tijd telefoonnummers uit te wisselen.
Bij de ingang van de hal zag ze meteen dat er iets loos was. Er liepen mannen in uniformen druk heen en weer. Toen ze naar binnen wilde werd haar de toegang versperd en wees men haar op het aanplakbiljet.
 

"Markten, moskeeen en theehuizen zijn broedplaatsen van zwarte eensgezindheid. Derhalve worden zij gesloten tot het land daarvan bevrijd is."
Wijze woorden, gesproken namens Zijne Koninklijke Hoogheid G.W.

Vol afschuw las en herlas ze het biljet tot de strekking ervan haar duidelijk was. Abdelkarim! Ze keek verward om zich heen. Wat nu?
Hoe moest ze hem vinden? Waar was hij heen? Hadden ze hem opgepakt?
Het was inmiddels druk geworden. Klanten verdrongen zich om haar heen. Vroegen schreeuwend om uitleg. Wilden weten waar ze nu hun goedkope tomaten moesten halen. Liepen haar omver.
Er zat niets anders op dan terug te gaan naar de bushalte en haar kado mee terug te nemen.













14 januari 2011



copyright assyke