Voor wie zich afvraagt of ze op haar geboortegewicht is:
ze heeft inmiddels een heuse onderkin.
Verder trekt ze vreemde grimassen, die we voor het gemak maar interpreteren
als voorwereldse lachjes.
Ze slaapt nog niet door. Gelukkig is dat lief zijn zorg.
Wel is ze versneld in de puberteit terechtgekomen. Zo gaaf als haar huidje was bij de geboorte, zo vol zit het nu met kleine puistjes.
Schattige puistjes, dat wel.
Volgens de wijkverpleegkundige zijn het mijn hormonen die eruit komen, dus in feite ben ik in de puberteit.
En dat klopt ook wel. Heb sinds een week weer behoorlijk last van weltsmerz.
Maar misschien ligt dat wel aan een zekere phillipe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten