Ik heb al eerder over hem geschreven, gecharmeerd als ik was van zijn smokingsjasje en witte kousenvoetjes.
Ik heb hem nooit geaaid, hij is in tegenstelling tot de katten van de andere buurvrouw nooit binnen geweest. Toch was ik dol op hem. Hij was zo'n onwerkelijke kopie van mijn eigen overleden Dorus, dat ik elke keer als ik hem weer in onze tuin zag, een klein schokje kreeg. Een schokje van herkenning en een schokje van oprispend heimwee en pijn. Dorus was zo aanhankelijk en communicatief dat het verwarrend was.
Soms vergat ik zelfs dat hij een kat was, zo'n sterke persoonlijkheid had dat beest.
Maar goed, toen was daar dus Gizmo, de kat achter het dubbelglas.
Van mijn man hoorde ik vanochtend het verschrikkelijke nieuws. Al een week weg.
Waar naar toe? Op vrouwtjesjacht...of slachtoffer geworden van een teveel aan pk?
Ik hoop zo op het eerste en op een behouden terugkeer, desnoods met gescheurde oortjes en een stinkend lijf...alles beter dan geen gizmo als buurbeest...
zonder toestemming geleend van : de beheerder van dit blog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten