Het begon om vijf uur. Elke tien minuten een nauwelijks voelbaar weetje.
Ze zijn nu wat sterker. Maar of ze nog steeds om de tien minuten komen, geen flauw idee.
Faf net naar school gestuurd. Nu heb ik iets meer de tijd en gelegenheid om op het patroon te letten.
En al is het mijn derde, hoe dat met die minuten zit en de interval, het is nog altijd een beetje onbekend terrein.
Faf en Sas kwamen allebei na gebroken vliezen, een dag tevoren. Ingeleid in het ziekenhuis.
Partner en moeder zijn gewaarschuwd. Hopelijk zijn ze niet te ver weg, als het moment supreme daar is.
Het gaat mij dan voornamelijk ook om Sassa. Dat hij op tijd op een leuk plekje is en niet ziet dat mama pijn heeft.
Spannend.
Gaat het doorzetten of niet?
Ik hoop van wel.
Want ik ben het...
Zat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten