Toen ik hier een blog nam, had ik me voorgenomen niet over politiek te schrijven.
Als je naar de header kijkt, snap je grotendeels waarom.
Dit moest een plek worden waar ik mijn korte verhalen kon plaatsen.
Nadat de olifanten verdwenen waren en ik ze verving door foto's van mijn kinderen, voelde het nog onjuister om mijn blog te vervuilen met politiekgetinte blogs.
Normaal gesproken zou dat helemaal niet zo erg zijn geweest. Maar in deze tijd van bedreigingen, beledigingen en een almaar groeiende gebrek aan fatsoen begeef je je daarmee al snel op glad ijs.
Terugkijkend, zie ik dat ik het toch zo nu en dan niet kon laten.
Zo had het vertrek van Agnes Kant me behoorlijk aangegrepen en moest ik daar wel even een gedicht aan wijden.
Ook mijn aanname, dat zelfs Wilders vast ergens heel diep van binnen een zachte inborst heeft, moest ik even verwoorden.
Het kamerdebat van eergister maakte ook weer zoveel los dat ik Albayrak toch even in het zonnetje moest zetten.
Ben ik dan zo geengageerd?
Nee...de waarheid gebiedt me dat toe te geven.
Tegenwoordig leef ik in een betrekkelijk klein coconnetje en is overleven zonder al te grote schade aan te richten in mijn huishouden en gezin, prioriteit nummer 1.
Dat neemt niet weg, dat ook een cocon zuurstof doorlaat, waardoor er altijd minimaal contact zal zijn met de buitenwereld.
Leef je dan in een politiek stabiel klimaat dan zal dat contact enkel positief inspirerend zijn. Je weet dat alle energie die je aan je gezin besteedt je kinderen goed voorbereidt op een toekomst in de grote buitenwereld.
Maar wat als dat klimaat labiel is?
Wat als er een sfeer moedwillig wordt gecreeerd waar je kinderen straks bij voorbaat reeds verdacht zijn. Ze bij voorbaat zich al moeten excuseren voor hun bestaan?
Hen het leven en functioneren onmogelijk wordt gemaakt door haat en verboden deuren?
Als ze slechts een paar stappen hoeven te zetten om bordjes tegen te komen waarop staat: niet voor jullie!Hoe bereid je je kinderen voor op apartheid?
En kun je in zo'n labiel en gevaarlijk klimaat nog wel gewoon bloggen over huistuinenkeukenzaken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten